Θα κάθομαι στο λιμάνι Μόνος Όλο και πιο μόνος Θα κάθομαι Όσο η θάλασσα θα στάζει Για πάνω Ανάμεσα από τα δάχτυλα Μέχρι να μείνει …

O Αχμέντ έτρεχε με τα βιβλία στο χέρι .Ίσα που πρόλαβε το αστικό. Στριμώχτηκε στον κόσμο και έπιασε τη χειρολαβή με το δεξί χέρι. Με …

Το πυκνό σκοτάδι της νύχτας είχε δώσει τη θέση του στους πρώτους ψίθυρους της μέρας. Άκουγες τις σκέψεις των άλλων να θροΐζουν, να τρίζουν στις …

Μπροστά στην είσοδο το φως έσβησε απότομα. Έμεινα για δευτερόλεπτα ακίνητος. Βαριά η ανάσα απ’ το τσιγάρο ανοίχτηκε σε μήκος του διαδρόμου, χαρακώνοντας την ησυχία …

Άλλοτε φιλιά συμπαγή Και ο κόσμος στέρεος. Άλλοτε λόγια ηλιαχτίδες Και βήματα ασφαλή Άλλοτε φωτιά κι ουρανός Τώρα φιλιά άνυδρα Και στόματα σφαλιστά Τώρα ρωγμές …

Διψάω. Όλοι περνάνε βιαστικοί, κανείς δε δίνει σημασία. Διψάω. Δε ζητάω πολλά, δυό σταγόνες νερό και θα ‘μαι ευχαριστημένη. Αλλά τι λέω; Ποιός θα νοιαστεί …

Ήταν ξαπλωμένος στο πλάι, με τα χέρια διπλωμένα κοντά στο στήθος, τα πόδια του ήταν γυμνά, παρατημένα το ένα δίπλα στο άλλο. Εκείνη στεκόταν όρθια, …

Σκαλίζεις χώμα. Μεριάζεις τις πέτρες, τα ξύλα, τις πράσινες πόες. Σχεδιάζεις δρόμο κυκλικό δίπλα στο λιθόστρωτο της αυλής. Τα χέρια σου βάφονται μαύρα. Τα φέρνεις …

-Ο άντρας μου… με τη ζωντοχήρα! -Είσαι σίγουρη, Ανθούλα μου; Τους είδες με τα ίδια σου τα μάτια; -Ναι, Λενιώ μου. Παραφύλαξα στη γωνία και …

Λείπεις. Παρακολουθώ το φως του ήλιου να χύνεται απ’ τις γρίλιες στο σεντόνι. Με τις άκρες των δαχτύλων αγγίζω τις ζεστές αχτίδες∙ πάντα προτιμούσαν τη …