Τεχνητή αναπνοή
Καιρό τώρα είμαι βυθισμένη κάτω από τα σκεπάσματα∙
Έξω φωνές,φασαρίες,κόσμος αλλιώτικος
Μέσα βήματα αθόρυβα, μόνο τικ τακ οι δείχτες του ρολογιού
Έξω κάτι γκρεμίζει,κάτι φτιάχνεται,το σκηνικό αλλάζει.
Εδώ οι κουβέρτες σβόλιασαν,τα μάλλινα τα τρύπησε ο σκόρος.
Αν κάποιο χέρι τραβήξει τα σκεπάσματα∙ απομεινάρι τρόμου
Καιρό τώρα το μέσα έξω μπερδεύεται και κάνω όνειρα υδροκέφαλα
Και το ψέμα έγινε αλήθεια και η αλήθεια ψέμα
Βλέπω τον κόσμο ανάποδα και είναι όλα κανονικά
Μόνο να έχω έγνοια να κραταω το κεφάλι μου∙
είναι γεμάτο γυάλινες αποσκευές και αν πέσει θα σπάσουν
Άνιση αναμέτρηση
Θέλω να ξεφορτωθώ είκοσι χρόνια
που με βαραίνουν ίδια μολύβι.
Σαν κιγκλίδωμα έφραξαν ό,τι είναι προορισμένο
να ζει ελευθερωμένο.
Είναι από υλικά μη διαπραγματεύσιμα
τσιμέντα,μπάζα,πάγοι.
Στηρίγματα του φθαρτού και αναπόδραστου.
Στυλοβάτες πολυκαιριασμένοι που σκόρπισαν μούχλα.
Ελπίδα ανεξίτηλη ότι όλα γίνονται,ξεγίνονται,ξαναγίνονται.
Κάτι χλωμά φώτα απέναντι, βαφτίζουν τις σκέψεις μου νωχελικές.
Ημερομηνία λήξης
Σε νιώθω που χάνεσαι όλο και πιο πολύ.
Κάνω να σε αγγίξω και μαρμαρώνεις
Κάνω να σε αγαπήσω και μου στοιχειώνεις
Κάνω να σε δέσω και βάζεις τα κλάματα.
Τί να κάνω;Τι να κάνω;
Κάνω να φύγω και γίνεσαι
χαμόγελο.
Όνειρα άστεγα
Βρέχει μέσα μου χίλιες μπόρες
και μαζεύω τα χαλάσματα και τα σάπια τα φύλλα•
προσεύχομαι να γίνει ήλιος
και γονατίζω στη λάσπη.
Τις προσευχές δεν τις ακούει κανείς.
Τις σκεπάζει η βροχή στη διαπασών
Ντέμου Μαρία
