Λείπεις.
Παρακολουθώ το φως του ήλιου να χύνεται απ’ τις γρίλιες στο σεντόνι.
Με τις άκρες των δαχτύλων αγγίζω τις ζεστές αχτίδες∙
πάντα προτιμούσαν τη δική σου πλευρά.
Σήμερα, όμως, πέφτοντας στο κρεβάτι
παλεύουν να γράψουν και τ’ όνομα σου
Μικρά μικρά “Γ” από φως σκόρπια στο λευκό ύφασμα
Αν κοιτάξεις
μέσα στις σκιές
θα με βρεις κάπου κρυμμένη.
Λέξεις από φως και σκιά
Κάθε Μ θα είναι η αρχή
και κάθε Γ θα’ ναι πάντα το τέλος.
“Μα δε τελειώνει λέξη σε γ” θα πεις.
Κι όμως,
οι λέξεις τελειώνουν εκεί που αρχίζεις εσύ.
Όπως οι αχτίδες του ήλιου•
λίγο πριν χαθούν
θα σε χαράζουν πάντα με φως στο κρεβάτι.
Κάθε Μ θα είναι στη σκιά
και κάθε Γ θα’ ναι πάντα το φως.
Ζαγκλαρά Μαρία
