Posts in category Πεζός Λόγος

Τη μάνα μου δεν την έκλαψα εκείνη τη μέρα. Μας πήγαν στη θεία. Εφτά χρονών εγώ, η αδελφή μου πέντε. Την επομένη το σπίτι μύριζε …

Κατεβαίνω στην Ψιλή την άμμο. Σαράντα χρόνια στην ξενιτιά, μου ᾽λειψε περισσότερο απ᾽ την αυλή του πατρικού μου. Βγάζω τα παπούτσια. Περπατώ πέρα δώθε. Κλωτσώ. …

Πάει ένας χρόνος που έφυγες και νιώθω ανάπηρη. Έχασα το δεκανίκι μου. Ήξερες πως μου ήσουν πολύτιμος. Εγώ το έμαθα σαν χάθηκες. Τουλάχιστον σε σεβάστηκε …

Στο σπίτι μας, αν και μέναμε οκτώ άτομα, βαλίτσες δεν είχαμε. Ακόμα κι όταν ο παππούς και η γιαγιά μετακόμισαν σε μας, τα πράγματά τους …

Ήταν κάτι που απέφευγε όπως ο διάολος το λιβάνι. Τα νοσοκομεία του φέρνανε ναυτία. Ατέλειωτοι διάδρομοι που καταλήγανε σε άλλους διαδρόμους κι αυτοί με τη …

Ήταν η πιο όμορφη σε όλο το τετράγωνο. Από τη μάνα μου πιο νέα. Πιο ψηλή. Πιο στρογγυλή. Πιο άσπρη. Δεν έκανε παιδιά και τότε …

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου Το απόγευμα κατέβηκα στην παραλία. Περπάτησα ξυπόλυτη πάνω στη νοτισμένη άμμο. Λατρεύω τη θάλασσα μετά τη βροχή. Ήμουν μόνη μου. Λογικό τέτοια …

Τυχαία συνάντηση Είχες χρόνια να κατεβείς σε διαδήλωση. Τις ατέλειωτες ώρες «επαναστατικής γυμναστικής» των φοιτητικών χρόνων τις πέταξες στο καλάθι με τα άπλυτα. Πλύθηκαν, ξεθώριασαν. …

Τυχαία συνάντηση Περνάς το δρόμο βιαστική. Μυρίζεις όπως τότε γιασεμί και στάχτη. Κρατάς ένα βιβλίο. Κάθεσαι σε ένα γωνιακό καφέ με την πλάτη γυρισμένη στο …

Το μανταρίνι Κλείνω με την πλάτη την πόρτα. Σκοτάδι. Αφήνω τις τσάντες να γλιστρήσουν από τα χέρια μου. Με τη μύτη της μπότας ανάβω το …