Άλλοτε φιλιά συμπαγή Και ο κόσμος στέρεος. Άλλοτε λόγια ηλιαχτίδες Και βήματα ασφαλή Άλλοτε φωτιά κι ουρανός Τώρα φιλιά άνυδρα Και στόματα σφαλιστά Τώρα ρωγμές …

Διψάω. Όλοι περνάνε βιαστικοί, κανείς δε δίνει σημασία. Διψάω. Δε ζητάω πολλά, δυό σταγόνες νερό και θα ‘μαι ευχαριστημένη. Αλλά τι λέω; Ποιός θα νοιαστεί …

Ήταν ξαπλωμένος στο πλάι, με τα χέρια διπλωμένα κοντά στο στήθος, τα πόδια του ήταν γυμνά, παρατημένα το ένα δίπλα στο άλλο. Εκείνη στεκόταν όρθια, …

Σκαλίζεις χώμα. Μεριάζεις τις πέτρες, τα ξύλα, τις πράσινες πόες. Σχεδιάζεις δρόμο κυκλικό δίπλα στο λιθόστρωτο της αυλής. Τα χέρια σου βάφονται μαύρα. Τα φέρνεις …

-Ο άντρας μου… με τη ζωντοχήρα! -Είσαι σίγουρη, Ανθούλα μου; Τους είδες με τα ίδια σου τα μάτια; -Ναι, Λενιώ μου. Παραφύλαξα στη γωνία και …

Λείπεις. Παρακολουθώ το φως του ήλιου να χύνεται απ’ τις γρίλιες στο σεντόνι. Με τις άκρες των δαχτύλων αγγίζω τις ζεστές αχτίδες∙ πάντα προτιμούσαν τη …

Περασμένες δώδεκα. Το αφεντικό έκλεινε ταμείο κι ο βοηθός τελείωνε το σκούπισμα του καφενείου. Τότε τον είδαν. Ρακένδυτος, σκυφτός κάτι να σκαλίζει στο παρτέρι με …