Πήγαμε με το πούλμαν δικό μας μέσο δεν είχαμε. Τον κρατούσα αγκαζέ γιατί δεν είχε πάρει το μπαστούνι του, φοβόμουν μην πέσει. Μόλις φτάσαμε στην …

Δεν είχε ξανασυμβεί ποτέ. Ποτέ, μέχρι που ήρθε αυτό το ραμολί να μου χαλάσει το όνομα. Και τι δεν έκανα – τίποτα, σαλιγκάρι ο Μητσάρας …

Η ηλικιωμένη γυναίκα είχε σταματήσει να εστιάζει. Στράφηκε προς τα μέσα. Ήθελε να το κάνει σωστά· όπως τα περισσότερα πράγματα στη ζωή της. Είχε ανοίξει …

Τη μάνα μου δεν την έκλαψα εκείνη τη μέρα. Μας πήγαν στη θεία. Εφτά χρονών εγώ, η αδελφή μου πέντε. Την επομένη το σπίτι μύριζε …

Κατεβαίνω στην Ψιλή την άμμο. Σαράντα χρόνια στην ξενιτιά, μου ᾽λειψε περισσότερο απ᾽ την αυλή του πατρικού μου. Βγάζω τα παπούτσια. Περπατώ πέρα δώθε. Κλωτσώ. …

Πάει ένας χρόνος που έφυγες και νιώθω ανάπηρη. Έχασα το δεκανίκι μου. Ήξερες πως μου ήσουν πολύτιμος. Εγώ το έμαθα σαν χάθηκες. Τουλάχιστον σε σεβάστηκε …

Στο σπίτι μας, αν και μέναμε οκτώ άτομα, βαλίτσες δεν είχαμε. Ακόμα κι όταν ο παππούς και η γιαγιά μετακόμισαν σε μας, τα πράγματά τους …

Ήταν κάτι που απέφευγε όπως ο διάολος το λιβάνι. Τα νοσοκομεία του φέρνανε ναυτία. Ατέλειωτοι διάδρομοι που καταλήγανε σε άλλους διαδρόμους κι αυτοί με τη …

Ήταν η πιο όμορφη σε όλο το τετράγωνο. Από τη μάνα μου πιο νέα. Πιο ψηλή. Πιο στρογγυλή. Πιο άσπρη. Δεν έκανε παιδιά και τότε …

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου Το απόγευμα κατέβηκα στην παραλία. Περπάτησα ξυπόλυτη πάνω στη νοτισμένη άμμο. Λατρεύω τη θάλασσα μετά τη βροχή. Ήμουν μόνη μου. Λογικό τέτοια …