Καιρό τώρα είμαι βυθισμένη κάτω από τα σκεπάσματα
Έξω φωνές, φασαρία, κόσμος αλλιώτικος.
Μέσα βήματα αθόρυβα, μόνο τικ τακ οι δείχτες του ρολογιού
Έξω κάτι γκρεμίζει, κάτι φτιάχνεται, το σκηνικό αλλάζει.
Εδώ οι κουβέρτες σβόλιασαν, τα μάλλινα τα τρύπησε ο σκόρος.
Αν κάποιο χέρι τραβήξει τα σκεπάσματα ∙ απομεινάρι τρόμου
Καιρό τώρα το μέσα έξω μπερδεύεται και κάνω όνειρα υδροκέφαλα
Και το ψέμα έγινε αλήθεια και η αλήθεια ψέμα
Βλέπω τον κόσμο ανάποδα και είναι όλα κανονικά
Μόνο να έχω έγνοια να στηρίζω το κεφάλι μου·
είναι γεμάτο γυάλινες αποσκευές και αν πέσει θα σπάσουν
Ντέμου Μαρία
