Σήμερα, τη Δευτέρα
σηκώνουμε παντιέρα!
θ’ ανάψω την γκαζιέρα,
τσιγάρο, τσιμινιέρα
ασκούμαι στη φλογέρα.
Μέρα κι αυτή η Τρίτη
τρώω σαν το σπουργίτι
παίζω μ’ ένα μαγνήτη,
ψάχν’ οδοντοτεχνίτη,
τρέχω στο νεροχύτη,
λέω στο συντοπίτη
σε σέρνουν απ’ τη μύτη.
Κλείνω αυτό το σπίτι
καίγοντας το λιγνίτη.
Μικρέ μου Μαργαρίτη;
Θα γυμναστώ Τετάρτη
σε δείρανε στη Σάρτη
παλιόφιλε αντάρτη
απόγευμα, του Μάρτη
με μια μικρούλα σκάρτη
σωστό στουπί σε πάρτι
στο «Σηκωτό κατάρτι».
Την Πέμπτη στο Ωδείο,
χιονίζει, κάνει κρύο,
παστοί στο λεωφορείο,
αρθρώνω ένα ’στείο,
γυρεύω καφενείο
ή οινομαγειρείο,
μου έπεσε λαχείο
το μεζεδοπωλείο.
Θα ’ρθεί Παρασκευή
γιορτάζουμε μαζί
αγάπη μυστική
μ’ ένα γλυκό φιλί
στιγμή μοναδική
με κόκκινο κρασί.
Το Σάββατο; Εντάξει.
Θα μπούμε στο αμάξι
και μέχρι να χαράξει
θα σ’ έχω ξετινάξει
στα σίγουρα πειράξει
τη γειτονιά ταράξει.
γλυκά αναστενάξει
το κέφι σου αλλάξει.
Ευθύς την Κυριακή
με τέτοια υπομονή
ξεκούραση σωστή
και πάλι απ’ την αρχή
μεγάλη προσμονή.
Θα φτάσ’ η Κυριακή;
Φλώρινα,
Αίθουσα Αναμονής.
26/10/2013, Γεώργιος Μπάτσιος
