Το κλουβί

Tο κλουβί

ΑΥΤΗ: Δεν το βλέπεις
Είναι ένα κλουβί
Το δικό σου κλουβί
Ένα κλουβί δεμένο
Περικυκλωμένο
Κλειστό
Ένα κλουβί για σένα
Ένα κλουβί μ’ εσένα
ΑΥΤΟΣ: Δεν είναι κλουβί
Είναι το σπίτι μου
Το έφτιαξαν για μένα
Το φύλαξαν για μένα
Χωρίς εμένα
Όμως, για εμένα
ΑΥΤΗ: Είναι δικό σου
Το έκαναν δικό σου
Ένα κλουβί για σένα μ’ εσένα
Ένα σπίτι- κλουβί όχι από εσένα
Ένα κλουβί περικυκλωμένο
Δεμένο
Κλειστό
Για σένα
ΑΥΤΟΣ: Δεν το βλέπεις
Είναι ένα σπίτι
Για μένα
Αν και χωρίς εμένα
Το έφτιαξαν όλο εκείνοι
Το διάλεξαν
Όλο
Σχεδόν όλο
Μου άφησαν κι εμένα μια επιλογή
AYTH: Σου άφησαν επιλογή
AYΤΟΣ: Διάλεξα τα κάγκελα στο κλουβί
Διάλεξα το χρώμα τους
Είπα να τα βάψουν κόκκινα
Διάλεξα κι εγώ κάτι
Δεν το έφτιαξαν όλο εκείνοι
Τα κάγκελα είναι κόκκινα
Δεν το βλέπεις
ΑΥΤΗ: Διάλεξες κι εσύ κάτι
Ναι
Διάλεξες
Μα είναι σπίτι- κλουβί
Ένα κλουβί για σένα
Διάλεξες κι εσύ κάτι
Διάλεξες τα κάγκελα
Δε διάλεξες ακριβώς το κλουβί
Τις διαστάσεις
Tα υλικά
Την οροφή
Σ’ άφησαν να διαλέξεις το χρώμα του
Αλήθεια, διάλεξες το κλουβί σου
ΑΥΤΟΣ: Διάλεξα το κλουβί μου
Δεν το διάλεξα ακριβώς
Το διάλεξαν αυτοί
Το έφτιαξαν αυτοί
Μου το πρόσφεραν αυτοί
Μ’ άφησαν όμως να επιλέξω το χρώμα στα κάγκελα
Ναι
Εγώ επέλεξα το χρώμα στα κάγκελα
ΑΥΤΗ: Ναι
ΑΥΤΟΣ: Νομίζω πως ναι
Νομίζω με άφησαν τελικά να διαλέξω
το χρώμα στα κάγκελα
Έτσι, δεν είναι κλουβί από αυτούς
Είναι κλουβί από εμένα
Για μένα
Είναι το κλουβί μου
Το κλουβί που με στεγάζει
Το σπίτι μου
Το κλουβί του οποίου διάλεξα το χρώμα
Το δικό μου το κλουβί
ΑΥΤΗ: Το σπίτι σου
Είπες δεν είναι κλουβί
Είναι σπίτι
Το δικό σου σπίτι
ΑΥΤΟΣ: Είναι σπίτι
Είναι κλουβί
Είναι σπίτι
Δεν είναι κλουβί
Το διάλεξα εγώ
Ναι
Εγώ το διάλεξα
ΑΥΤΗ: Το διάλεξες αλήθεια
Ή σε διάλεξαν για το κλουβί
ΑΥΤΟΣ: Όρισαν τα πάντα
Σχεδόν τα πάντα
Όρισαν μόνο το χώρο
Το χρόνο
Όρισαν τις διαστάσεις
Την οροφή
Τους κατοίκους
Όρισαν τα πάντα
Με κάθε ακρίβεια
Δεν τα όρισαν όλα
Σχεδόν όλα
Δεν ακούς
Με άφησαν να διαλέξω
το χρώμα στα κάγκελα
Έβαψαν τα κάγκελα κόκκινα
Με άφησαν να διαλέξω
Δεν είναι κλουβί
Είναι σπίτι
Δεν είναι δυνάστες
Είναι οι ευεργέτες μου
ΑΥΤΗ: Οι ευεργέτες σου
ΑΥΤΟΣ: Οι φίλοι μου
Στεγάζουν εμένα
Στεγάζουν τα όνειρά μου
Στεγάζουν τη ζωή μου
Είναι οι ευεργέτες μου
Μ’ αφήνουν να επιλέγω
Χωρίς αυτούς θα (διακόπτει τον εαυτό του)
ΑΥΤΗ: Σ’ αφήνουν να επιλέγεις
ΑΥΤΟΣ: Μου δίνουν το ελεύθερο
ΑΥΤΗ: Σου δίνουν ελευθερία
Αλήθεια
ΑΥΤΟΣ: Ναι
Μ’ αφήνουν να μπαίνω
Μ’ αφήνουν να βγαίνω
Μου δίνουν το ελεύθερο
να μπαίνω ξανά
Στο τέλος
Αλήθεια
Μ’ αφήνουν να μπαίνω
Πάλι στο κλουβί
Μου δίνουν το ελεύθερο
ΑΥΤΗ: Σ’ αφήνουν να βγαίνεις, όμως
Στ’ αλήθεια, σ’ αφήνουν
ΑΥΤΟΣ: Μ’ αφήνουν
Αλήθεια
Μ’ αφήνουν να κινούμαι
Αρκεί στο τέλος να μπαίνω
στο κλουβί
Ξανά
Αρκεί στο τέλος να μπαίνω ξανά
στο σπίτι μου
ΑΥΤΗ: Ναι
Αρκεί στο τέλος
να μπαίνεις
Αρκεί στο τέλος
να επιστρέφεις
ΑΥΤΟΣ: Θα επιστρέφω
Είναι κλουβί φτιαγμένο για μένα
Είναι ένα σπίτι δικό μου
Η θαλπωρή μου
Είναι ένα σπίτι ακριβώς για μένα
Τους χρωστώ ευγνωμοσύνη
Θα τους χρωστώ ευγνωμοσύνη
Για πάντα
ΑΥΤΗ: Τους χρωστάς ευγνωμοσύνη
Είναι ένα κλουβί για σένα
Ένα σπίτι δικό σου
Δεν είναι κλουβί σύμφωνα μ’ εσένα
Τους χρωστάς ευγνωμοσύνη
Τα κάγκελα φαίνονται
Τα κάγκελα τα βλέπεις
ΑΥΤΟΣ: Τα κάγκελα δε φαίνονται
Δε βλέπω κάγκελα πια
Πια δεν τα βλέπω
Εσύ βλέπεις τα κάγκελα
Κάποιοι βλέπουν τα κάγκελα
Οι άλλοι δε βλέπουν τα κάγκελα
Εγώ δε βλέπω τα κάγκελα
Είναι ένα σπίτι για μένα
Το δικό μου σπίτι
ΑΥΤΗ: Με τρομάζουν σπίτια σαν αυτά
Τρόμο μου φέρνουν τα κλουβιά
Είναι ένα σπίτι για σένα
Δεν είναι ένα σπίτι για μένα
Κάποτε έλεγες
Θα ’φτιαχνες ένα σπίτι για μας
Για μένα και για σένα
ΑΥΤΟΣ: Κάποτε είχα πει
Τώρα αυτό είναι
Αυτό μου έφτιαξαν
Είναι το σπίτι μου
Μπορείς να έρθεις
Αν θέλεις
Έλα κι εσύ
Μην τρομάζεις
Έλα
Κάθε μέρα θα περνά
Θα περνά η κάθε μέρα
Κάποια στιγμή θα δεις
Θα το δεις κι εσύ
Τα κάγκελα θα εξαφανιστούν
Τα κάγκελα δε θα τα βλέπεις
Θ’ αρχίσεις να νιώθεις θαλπωρή
Θ’ αρχίσεις να νιώθεις ζέστη
Με τον καιρό σαν σπίτι θα το δεις
Κι εσύ
Δε θα υπάρχουν κάγκελα
Δε θα τα βλέπεις
Έλα κι εσύ
Μην τρομάζεις
Είναι το σπίτι μου
Θα γίνει το σπίτι μας
ΑΥΤΗ: Είναι το σπίτι σου
Είναι ένα κλουβί
Ένα κλουβί για μένα
Ένα σπίτι μόνο για σένα
Τα κάγκελα δε φαίνονται, λες
Εγώ όμως τα βλέπω
Εγώ όμως τα νιώθω
Δεν είναι σπίτι σύμφωνα μ’ εμένα
Δε θα νιώσω θαλπωρή
Είναι ένα κλουβί
Ένα κλουβί για μένα
Ένα κλουβί για εμάς
Δε θα νιώσω ζέστη
Δε θα νιώσω αγάπη
Στο κλουβί
Θα δυσκολευτώ κι εμένα
Να νιώσω
ΑΥΤΟΣ: Θα νιώσεις
Θα δεις
Μην τρομάζεις
Έλα κι εσύ
Δε θα βλέπεις
Με τον καιρό θα δεις
Δε θα βλέπεις
Δε θα υπάρχουν κάγκελα
Θα είναι ένα σπίτι για μας
Για μένα και για σένα
ΑΥΤΗ: Για μένα και για σένα
Θα είναι ένα κλουβί
Mε κόκκινα κάγκελα
Δε θα είναι σπίτι
Σπίτι με θαλπωρή
Σπίτι με επιλογή
Φεύγω
Δε μου αρέσουν τα ήδη συμφωνημένα
Θέλω να φτιάχνω τα σπίτια μου Εγώ
Θέλω Εγώ να φτιάχνω τα κλουβιά μου
Μόνη
Εγώ
Χωρίς ευεργέτες
Χωρίς κατασκευαστές κλουβιών
Χωρίς συμφωνητικά
Με επιλογή
Υλικών
Διαστάσεων
Οροφών
Εγώ θα φτιάχνω τα σπίτια μου
Εγώ θα φτιάχνω τα κλουβιά μου
Μόνη
Εγώ
Θα τα φτιάχνω
ΑΥΤΟΣ: Θα τα φτιάχνεις
Εσύ
Μόνη
Μόνη εσύ θα φτιάχνεις τα κλουβιά σου
Μόνη εσύ θα φτιάχνεις τα σπίτια σου
ΑΥΤΗ: Μόνη
Εγώ
Θα τα φτιάχνω
Χωρίς συμφωνητικά
ΑΥΤΟΣ: Μόνο εσύ θα το φαντάζεσαι
Στην πραγματικότητα θα στα φτιάξουν άλλοι
Μόνο εσύ θα πιστεύεις πως τα ’φτιαξες
Μόνη
Τα κλουβιά σου
ΑΥΤΗ: Έτσι πιστεύεις εσύ
Επειδή εσένα στα φτιάχνουν άλλοι
Εσύ διαλέγεις μόνο χρώματα στα κάγκελα
Εγώ θα φτιάχνω μόνη
τα κλουβιά μου
Κυρίως όμως θα ψάχνω μόνη ουρανούς
Εγώ θα διαλέγω ουρανούς
ΑΥΤΟΣ: Εσύ θα διαλέγεις ουρανούς
Ναι
Θα διαλέγεις μόνη ουρανούς
ΑΥΤΗ: Ναι
Εγώ θα διαλέγω ουρανούς
Δε χωράω σε κλουβιά
Οι διαστάσεις, το περιεχόμενο, η οροφή είναι (διακόπτει τον εαυτό της)
ΑΥΤΟΣ: Διαλεγμένα απ’ αυτούς
Όλα
Σχεδόν όλα
ΑΥΤΗ: Δε χωράω στα κλουβιά
Όλα τα διαλέγουν αυτοί
Οι κατασκευαστές κλουβιών
Αυτοί
Μόνο
Δε χωράω
Εγώ στριμώχνομαι εκεί
Πνίγομαι
Ασφυκτιώ
Εγώ δε χωράω σε κλουβιά
Εγώ θα φτιάχνω ουρανούς
Εκτός κι αν (διακόπτει τον εαυτό της)
ΑΥΤΟΣ: Δεν υπάρχει αν
Εσύ δε χωράς σε κλουβιά
Εσύ θα φτιάχνεις ουρανούς
Μόνη
Κανένας δε θα φτιάξει ουρανούς
για σένα
Κανένας δε θα φτιάξει για σένα κλουβιά
Χωρίς εσένα
ΑΥΤΗ: Κανένας
Θα φτιάχνω ουρανούς μόνη
Αν όμως αναγκαστώ να μείνω σε κλουβί
Αν αναγκαστώ να μη βρω ουρανό
Αν αναγκαστώ να μη (διακόπτει τον εαυτό της)
ΑΥΤΟΣ: Εσύ θα φτιάχνεις ουρανούς
Εσύ δε θ’ αναγκαστείς
Τα κλειστά δε σου ταιριάζουν
Δε σου ταιριάζουν τα δεμένα
Δε σου ταιριάζουν τα ήδη φτιαγμένα
Εσύ θα ζεις σε ουρανούς
ΑΥΤΗ: Δε μου ταιριάζουν τα κλουβιά
Ναι
Μου ταιριάζουν τ’ ανοιχτά
Μου ταιριάζουν τα (διακόπτει τον εαυτό της)
Τι κι αν (διακόπτει τον εαυτό της)
Τα κλουβιά δε μου ταιριάζουν
ΑΥΤΟΣ: Ναι
Δε σου ταιριάζουν
Άσε με εδώ
Είναι το σπίτι μου
Μη μου μιλάς για κλουβιά
Μη μου μιλάς για ουρανούς
Άσε με εδώ
Είναι το σπίτι μου
Το διάλεξαν για μένα
Με διάλεξαν γι’ αυτό
ΑΥΤΗ: Κι αν σου άνοιγα το μοναδικό παραθυράκι
Αν έβγαινες
ΑΥΤΟΣ: Σου είπα
Για παράθυρα μη μου μιλάς
Πια μη μου μιλάς
Σου είπα
Βλέπω λίγο απ’ έξω
Βγαίνω, μπαίνω, βγαίνω
Μα πάντα στο τέλος μπαίνω
Μπαίνω πάντα
Στο τέλος
Είναι όρος του συμφωνητικού
Του συμφωνητικού που υπέγραψα
Του συμφωνητικού
που μ’ έβαλαν να υπογράψω
οι κατασκευαστές
ΑΥΤΗ: Βγαίνεις, μα πάντα στο τέλος μπαίνεις
Ναι
Μα δε βλέπεις
Μα δε νιώθεις
Κι όταν είσαι μέσα, ενώ έξω ο ουρανός (διακόπτει τον εαυτό της)
ΑΥΤΟΣ: Νιώθω θαλπωρή
Σου είπα
Δεν είναι κλουβί
Είναι σπίτι
Ένα σπίτι για μένα
Βλέπω
Κάποιες -λίγες φορές
Βλέπω
Βλέπω τα κάγκελα
Όμως, δε βλέπω
Στο τέλος, δεν τα βλέπω
Θα μπορούσε να είναι ένα σπίτι
και για σένα
Ένα σπίτι για μας
Ένα σπίτι για μένα και για σένα
Με κόκκινα κάγκελα
Ένα κλουβί που θα το κάναμε σπίτι
Μα εσύ βλέπεις
Μα εσύ δε θέλεις
Μα εσύ βλέπεις τα κάγκελα
Μα εσύ δε θέλεις κλουβιά
Μα εσύ ψάχνεις ουρανούς
ΑΥΤΗ: Θα μπορούσε να είναι ένα σπίτι- κλουβί για μας
Μα εγώ βλέπω
Μα εγώ δε νιώθω
Κάτοικος κλουβιού
δε νιώθω
Θα μπορούσε να είναι το σπίτι- κλουβί μας
Μα εγώ δε θέλω
κάτοικος κλουβιού να γίνω
Όμως, εσύ το θέλεις
Αλήθεια, το θέλεις
Αλήθεια, δε βλέπεις
Ή μήπως δε θέλεις να δεις
Το θέλεις
Αλήθεια
ΑΥΤΟΣ: Μ’ έκαναν να θέλω
Τώρα θέλω, ναι
Μου είπαν να θέλω
Το κλουβί να το θέλω
Για σπίτι
ΑΥΤΗ: Σ’ έκαναν να θες
Το κλουβί
Μα εγώ δε θέλω
Σ’ έκαναν να νιώθεις
Το κλουβί
Το κλουβί σαν σπίτι
Μα εγώ δε νιώθω
Σ’ έκαναν να μη νιώθεις
Εσένα
Μα εγώ νιώθω
Εγώ με νιώθω
Και με βλέπω
Με βλέπω ακόμα
Και δε θέλω
Δε θέλω το κλουβί για σπίτι
ΑΥΤΟΣ: Εσύ δε νιώθεις
Εσύ σε νιώθεις
Εσύ δε θέλεις το κλουβί για σπίτι
ΑΥΤΗ: Το κλουβί δεν είναι σπίτι
Ναι
Θα μπορούσαμε να ζήσουμε
εκτός κλουβιού
Μα εσύ δε θέλεις
Μα εσύ δε βλέπεις
Ουρανούς έχεις ξεγράψει
Έμαθες να μη βλέπεις κάγκελα
Σ’ έμαθαν ν’ αγαπάς κλουβιά
Ν’ αγαπάς σ’ έμαθαν
Το κλουβί σου
ΑΥΤΟΣ: Αγαπάω τα κλουβιά
Αγαπώ τα σπίτια
Τα κλουβιά που γίνονται σπίτια
Νιώθω σε αυτά
Έχουν θαλπωρή
ΑΥΤΗ: Σ’ έμαθαν να μη βλέπεις
Ναι
Τα αγαπάς πια
Καλή διαμονή
Θα είναι το δικό σου το κλουβί
Ένα σπίτι για σένα
Το κλουβί του οποίου διάλεξες τα κάγκελα
Το δικό σου το σπίτι
Ένα κλουβί με κόκκινα κάγκελα
Καλή διαμονή
Στο κλουβί
ΑΥΤΟΣ: Πριν φύγεις, όμως
Σκέψου το ξανά
Κάποτε θα χτίζαμε ένα σπίτι
Δικό μας
Έλα εδώ
Έλα τώρα εδώ
Μ’ εμένα
Θα είμαστε μαζί
Σκέψου το ξανά
Δε θα είναι πια κλουβί
Σπίτι θα γίνει
Και για σένα
ΑΥΤΗ: Θα είμαστε μαζί
Μα εγώ μόνη θα γίνω
Εγώ θα χάσω στο κλουβί
Εμένα, θα με χάσω
Θέλω να φύγω
Δε μου ταιριάζουν τα κλουβιά
Ούτε αυτά που γίνονται σπίτια
Δε μου ταιριάζουν
ΑΥΤΟΣ: Μη φεύγεις
Άκου
Άκου με μια φορά
Μία τελευταία φορά
Κι αν βάφαμε τα κάγκελα
Αν τα βάφαμε με το δικό σου χρώμα
Δε θα ήταν πια κλουβί
Θα ήταν σπίτι τότε
Με επιλογή
Ένα σπίτι για μένα και για σένα
Το δικό μας σπίτι
ΑΥΤΗ: Δε θέλω να διαλέγω κάγκελα
Δε θέλω να βλέπω σαν σπίτια τα κλουβιά
Θέλω να διαλέγω ουρανούς
ΑΥΤΟΣ: Θέλεις να διαλέγεις ουρανούς
Ναι
Εγώ θα σε ήθελα εδώ
Εσένα, όμως, δε σου ταιριάζουν τα κλουβιά
Φύγε
Φύγε μακριά
Φτιάξε ουρανούς
Προσοχή, όμως
Το πέταγμα είναι επικίνδυνο
Να προσέχεις
Είναι επικίνδυνο το πέταγμα
ΑΥΤΗ: Θα προσέχω
Κρύβονται κίνδυνοι
Στο πέταγμα
Σε κάθε πέταγμα
Όμως, εμένα μου ταιριάζουν τ’ ανοιχτά
Φεύγω
Μακριά από τα κλουβιά
Τρέχω
Να βρω ουρανό
Πάω
Καλή διαμονή στο κλουβί
Να προσέχεις
Έχει κινδύνους και εκεί
Να βλέπεις
Όσο μπορείς
Μην τυφλωθείς
εν μία νυκτί
Να ακούς
Τον εαυτό σου
Στο κλουβί
ΑΥΤΟΣ: Θα προσέχω
Ναι
ΑΥΤΗ: Φεύγω
Πάω σ’ ουρανό
Αν θες
Κι αν δεις
Όποτε εγκλωβιστείς
Βγες
Χωρίς να ξαναμπείς
Φεύγω
Καλή διαμονή
Να σε προσέχεις
Εσένα να προσέχεις
Στο κλουβί

Μαρία Ρούσση