Κάτω παύλα
Είναι δυο νύχτες
ήδη,
δυο ήταν οι βδομάδες πριν
που ‘φερε η μοίρα νέες χώρες
πρώτη του χρόνου ήταν θαρρώ.
Είναι που έπαιζα τις ώρες
δίχως να ξέρω
τι και πώς
έφερες μέλι εκεί στα χείλη
έμοιαζε ο τόπος όλος μπλε.
Είναι που γύρισες το βλέμμα
δυο τα φλουριά του χρόνου
για καλό
ίσως κα να ‘ναι μια ουτοπία
ψίθυρος,
ήχοι, δέρμα ζεστό.
Είναι που άνοιξα αγκαλιά
και χάδι
έμοιαζε ο χώρος να χει φως
γέμισα φλέβα και φιλί
πιοτό να ρέει
να παίζει η στίξη ρόλο αρχηγό.
Έδωσες λάμψη
ίσως και αίμα
πήρα για κλοπιμαίο
όνομα δανεικό
πλάσε μαζί μου μια ιστορία
ήρθε η ώρα για το είναι
να αλλάξει πρόσωπο
ή και αριθμό.
Καλλιόπη Πασιά
