Απ᾽ έξω, μόνο τις πικροδάφνες θυμάμαι. Στο εσωτερικό, η μνήμη σταματά στην πρώτη αίθουσα δεξιά. Στερεωμένο στον τοίχο, στο ύψος του ματιού, βρίσκεται ένα μικρό τμήμα μαρμάρινης επιτύμβιας στήλης. Δύο αρχαϊκά πέλματα ποδιών. Τίποτ᾽ άλλο. Το δεξί, ατάραχο, σηκώνει το σώμα. Το αριστερό, ελαφρά ανασηκωμένο, θέλει να φύγει. Φαντάζομαι το χέρι του γλύπτη με το βελόνι, να χαράσσει τις λεπτές γραμμές των δακτύλων. Κάτω, ίσως απ᾽το όνομα, σώζεται μόνο ένα ΕΥ.
Για μένα, ο χρόνος βαθμολόγησε με δυο γράμματα.
Παπαδόπουλος Γεώργιος
