Ύστερα από έντεκα χρόνια σχέσης, έξι χρόνια συμβίωσης και δύο χρόνια αρραβώνα αποφασίσαμε επιτέλους να παντρευτούμε. Η πρόταση έγινε από ‘κείνον.
– Αγάπη μου νιώθω έτοιμος να μοιραστώ το υπόλοιπο της ζωής μου μαζί σου.
Κλισέ, αλλά ποιός νοιάζεται; Από εκείνη τη στιγμή όλα άλλαξαν. Νυφικά, μπομπονιέρες, δεξιώσεις. Κατέληξα σ’ ένα νυφικό εκρού κεντημένο με Swarovski που βρήκα προσφορά στο ίντερνετ. Όλα πήγαιναν υπέροχα ώσπου ήρθε η στιγμή να επιλέξουμε λουλούδια για το στολισμό της εκκλησίας. Εγώ ήθελα γλαδιόλες, τουλίπες, ορχιδέες, μαύρες ντάλιες. Εκείνος μαργαρίτες, παπαρούνες και κυκλάμινα. Στολισμός εκκλησίας με μαργαρίτες και παπαρούνες! Αδιανόητο.
Ύστερα από έντεκα χρόνια σχέσης, έξι χρόνια συμβίωσης και δύο χρόνια αρραβώνα χωρίσαμε. Έτρεχα να ακυρώσω εκκλησίες, δεξιώσεις, προσκλητήρια, μανικιουρίστες, στα τσακίδια, κομμώτριες, παπάδες, έφυγε χωρίς να πει μια λέξη, να πεθάνει.
Ήταν μια βροχερή φθινοπωρινή μέρα, η τραγικότερη της ζωής μου. Χτύπησε το κουδούνι• στην πόρτα στεκόταν ένας νεαρός που κρατούσε ένα τεράστιο καλάθι γεμάτο μπομπονιέρες. Άλλα πέντε ήταν παραταγμένα στο δάπεδο το ένα δίπλα στο άλλο. Είχε επιλέξει να κεντήσουν έναν ήλιο με μία μόνο ηλιαχτίδα,πάνω στο λευκό σατέν ύφασμα και να βάλουν μόνο τρία κουφέτα στην κάθε μπομπονιέρα• ο τσιγκούναρος!
Ξεκίνησα να τρώω κουφέτα για τα έντεκα χρόνια σχέσης, τα έξι χρόνια συμβίωσης και τα δύο χρόνια αρραβώνα κι ακόμα να γλυκάνει το στόμα μου.
Μέγα Χάρις
